Proxección tridimensional no aire

Por fin una das clásicas tecnoloxías da ciencia ficción se acerca: verdadeiras pantallas 3D que son capaces de proxectar unha imaxe no aire. Un novo artigo na revista Nature informa os avances dun grupo de investigadores na Universidade Brigham Young en Utah, Estados Unidos: a primeira creación dunha “despregamento volumétrico (ou pantalla volumétrica) de espazo libre”, capaz de reproducir gráficos a todo cor que flotan no aire e son visibles desde todos os ángulos. “Capturas unha partícula nun ‘raio tractor’ invisible ou case invisible”, explica o investigador principal, Daniel Smalley. “Logo arrástralo cara a cada punto dunha imaxe. Cando está no lugar correcto, dispáralo con láseres vermellos, verdes e azuis, para que se ilumine, e constrúes unha imaxe punto por punto, arrastrando esta partícula de celulosa a medida que avanzas”. 

A imaxe está “impresa en 3D” a velocidades extremadamente altas e a diminuta partícula brillante crea unha imaxe visual a medida que avanza. Con todo a tecnoloxía aínda non está lista para debutar. Ás velocidades actuais, as imaxes son moi pequenas ou moi lentas de crear. Pero Smalley di que eses problemas poderían resolverse introducindo unha maior cantidade de partículas nunha pantalla determinada, de modo que en calquera momento 10 ou 100 puntos tracen a imaxe. Outra opción sería reintroducir continuamente novas partículas cando as antigas pérdanse. “Despois de todo, estas son literalmente tan baratas como a terra”. A técnica dálle á pantalla propiedades que outras pantallas 3D non poden lograr, di Smaller. “O gran avance aquí, creo, é crear unha plataforma de visualización en 3D que sexa capaz de crear imaxes de ciencia ficción”. Outras tecnoloxías de visualización teñen desvantaxes inherentes. As pantallas estereoscópicas e holográficas, por exemplo, só poden mostrar obxectos nunha liña de visión entre a “pantalla” e o espectador. Se o espectador móvese demasiado cara a un lado, estes desaparecen. Outro tipo de pantalla, chamada pantalla volumétrica, normalmente funciona virando ou movendo rapidamente unha superficie transparente, construíndo unha imaxe 3D que se pode ver desde todos os ángulos, pero con ela non se pode interactuar: se se insere un obxecto (como un dedo) na pantalla, isto interfere co movemento da superficie sobre a que se forma a imaxe.