Subxéneros da ciencia ficción

Space opera
A space opera son: escalas inmensas, grandes civilizacións, imperios malvados, multitude de criaturas humanoides intelixentes (que curiosamente parécense moito aos humanos) e heroes e villanos de enorme poder. As space operas adoitan involucrar flotas intergalácticas, certo desprezo cara á velocidade da luz, pistolas láser e planetas terraformados e listos para a exploración humana en calquera momento.
Exemplos: Os príncipes demo, de Jack Vance ou O xogo de Ender, de Orson Scott Card.

Ciencia ficción militar

Este subxénero céntrase no desenvolvemento dunha guerra interestelar, xa sexa a pé de trincheira ou desde a perspectiva dos altos mandos. Adóitase facer fincapé nos valores militares tradicionais como o valor, a camaradería e o deber, aínda que tamén serve para criticar a guerra como fonte de sufrimento e horror. Os autores adoitan ser veteranos.
As guerras adoitan involucrar a toda a Humanidade fronte a un inimigo exterior e alieníxena que ameaza a supervivencia da nosa especie. O equipo dos soldados é a miúdo unha versión futurista do que existe hoxe en día; as naves son unha revisión dos barcos e portaavións actuais.
Exemplos: As brigadas do espazo, de Robert A. Heinlein, Old man's war, de John Scalzi ou Honor Harrington, de David Weber.

Cyberpunk e transhumanismo

Os futuros que presentan son decadentes, sucios e globalizados. Tócase co transhumanismo en que, moi a miúdo, a xente comezou a mellorar os seus corpos por medio de próteses cibernéticas.

Os temas que se tratan adoitan ser a medida en que consideramos a humanidade, a inmortalidade, o control dos gobernos sobre as masas, a información libre e a transcendencia colectiva.

Exemplos: Neuromante, de William Gibson, Snow Crash, de Neal Stephenson ou Os cantos de Hyperion, de Dan Simmons.

Ciencia ficción post-apocalíptica

Algo lle pasou ao mundo. A vida non é como a coñecemos hoxe en día e a nosa civilización colapsouse. A raza humana estivo a piques de desaparecer ou está en proceso, aínda que é moi posible que o peor pase e a civilización atópese en vías de recuperación. Pode ser unha praga, un desastre natural, unha guerra nuclear, unha invasión alieníxena, o levantamento das máquinas ou unha mestura de todas. En calquera caso, a supervivencia está comprometida e as cousas son distintas.

Exemplos: A estrada, de Cormac McCarthy, Anatema, de Neal Stephenson, Guerra Mundial Z, de Max Brooks, Fillos dos homes, de P. D. James ou Mad Max.

Ciencia ficción de horror

Este subxénero trata o terror desde unha perspectiva de ciencia ficción, xa sexa a través de inventos diabólicos, invasións alieníxenas, monstros asasinos, xigantes, máquinas rebeldes ou calquera variante. Non se pode precisar máis respecto diso, dado que as obras adoitan ser moi dispares entre si.

Exemplos: A guerra dos mundos, de H.G. Wells, Frankenstein, de Mary Shelley, Non teño boca e debo gritar, de Harlan Ellison.